Brzoza i jej cudowne właściwości. Dlaczego warto pić sok z brzozy?

Brzoza to pospolite drzewo, które możemy spotkać w polskich lasach czy w przydomowych ogrodach. Brzoza rośnie bardzo szybko i wygląda efektownie, prezentując się lepiej niż inne drzewa ozdobne liściaste. Do tego nie ma dużych wymagań względem gleby czy stanowiska. Coraz powszechniej doceniane są jej prozdrowotne właściwości, dzięki którym można zachować nie tylko zdrowie i siłę witalną, ale również dobry nastrój.

Brzoza w kulturze

Brzoza, jak żadne inne drzewo ozdobne liściaste, ugruntowała sobie pozycję w polskiej kulturze. Od wieków drzewo to było uznawane za lecznicze. Już plemiona słowiańskie uznawały brzozę za święte drzewo, które symbolizowało siły witalne, płodność czy urodzaj. Drzewa te były wykorzystywane w ceremoniach rytualnych, podczas których zapewniały ochronę przed złymi duchami. Od dawien dawna uważano, że brzoza wykazuje nie tylko właściwości leczące ciało, ale także duszę. Dziś wiadomo, że jest to bardzo trafne stwierdzenie.

Prozdrowotne właściwości brzozy

Obecność brzóz w ogrodzie wpływa kojąco na nerwy, obniża poziom stresu i powoduje wzrost sił witalnych. Jest to gatunek, który bardzo korzystnie wpływa na poziom samopoczucia. Naukowcy twierdzą, że brzoza wytwarza jony ujemne, które neutralizują niekorzystne dla nas jony dodatnie wytwarzane przez urządzenia elektryczne czy zanieczyszczenia. Co więcej:

• Napar z liści brzozy – nie tylko sok z brzozy ma silne właściwości prozdrowotne. Od wieków wykorzystuje się liście drzewa, które są przeznaczane do przygotowania naparu. Jego regularne spożywanie poprawia metabolizm, usuwa z organizmu toksyny i wzmacnia odporność. Brzoza wykazuje działanie moczopędne i wspomaga leczenie schorzeń nerek. Napar można również stosować zewnętrznie – nadaje się do przemywania skaleczeń, skóry trądzikowej i przesuszonej.
• Napar z pączków brzozy – pączki brzozy brodawkowatej wykorzystywane są do przygotowywania naparów działających napotnie, wspomagających leczenie zapalenia węzłów chłonnych, reumatyzmu czy skazy moczanowej.
• Kora brzozy – kora brzóz zawiera w sobie naturalne antyoksydanty, chroniące przed starzeniem się skóry i pobudzające syntezę kolagenu. Pomaga w walce z trądzikiem, przebarwieniami oraz atopowym zapaleniem skóry. Z tego powodu kora najczęściej wykorzystywana jest w przemyśle kosmetycznym, natomiast w domu można dodawać ją do orzeźwiających kąpieli.
• Ksylitol – jest to cukier brzozowy pozyskiwany z kory. Posiada o 40% mniej kalorii niż zwykły cukier, a także znacznie niższy indeks glikemiczny. Jest on zdrową alternatywą dla białego cukru, szczególnie polecaną do spożywania przez diabetyków oraz osoby walczące z nadwagą.

Sok z brzozy

Sok z brzozy to dobroczynny płyn nazywany potocznie oskołą, który powinien spożywać każdy z nas. Pozyskuje się go wczesną wiosną z nacinania pni lub gałęzi brzozy, które wydzielają słodkawy płyn w obfitej ilości. W takiej postaci sok można przechowywać 3-4 dni, natomiast w sklepach z naturalną żywnością znajdziemy sok z brzozy pasteryzowany, którego przydatność do spożycia jest znacznie dłuższa. Sok z brzozy jest bogatym źródłem naturalnej witaminy C, żelaza, fosforu, wapnia, miedzi i witamin z grupy B. Zawiera w swoim składzie garbniki, flawonoidy oraz liczne sole mineralne. Regularne spożycie soku z brzozy poprawia przemianę materii, reguluje funkcjonowanie układu odpornościowego, krwionośnego i pokarmowego. Jest polecany dla osób cierpiących na bóle reumatyczne oraz podatnych na częste infekcje. Z racji dużej ilości łatwo przyswajalnego żelaza, sok z brzozy stosowany jest pomocniczo przy leczeniu anemii.

Wiele osób decyduje się posadzić brzozę w swoim przydomowym ogródku. Oczywiście to idealna opcja, która umożliwi korzystanie z cudownych właściwości leczniczych tego drzewa w każdej chwili.

Jak przygotować napar z brzozy?

Jak żadne inne drzewo liściaste ozdobne, brzoza może być wykorzystywana przez każdego – zarówno przez alergików, diabetyków, jak i seniorów. W celu przygotowania naparu z liści lub pączków można wykorzystać świeżo zebrane części rośliny lub susz (4-5 łyżek). Należy zalać je wrzątkiem i pozostawić na 15 minut do zaparzenia. Jeżeli zbieramy roślinę samodzielnie, należy wybierać okazy rosnące z dala od drogi. W ten sposób przygotowany napar można spożywać maksymalnie trzy razy dziennie.

Źródła:

• Wielgosz T., Wielka księga ziół polskich, Wydawnictwo Elipsa, Poznań.Ożarowski
• Jaroniewski W., Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987.